الکترونیک چیست
اولین نوشته ی سایت را با الکترونیک و اینکه الکترونیک چیه و کاربرد چیه شروع میکنیم.چرا که مفاهیم پایه ی الکترونیک و اصطلاحات آن چه در تعمیرات و چه در اموزش و کار در این رشته نیازمند یک دید کلی است.البته ناگفته نماند که این رشته ،رشته ای بسیار گسترده میباشد و دارای شاخه های بسیار زیادی میباشد که هرکدام از انها خود میتواند برای خود شاخه های بسیار بزرگتر و بیشتری داشته باشد که پرداختن به انها بسیار وقت گیر و کاری تقریبا نا ممکن است….
اما بریم سر کار خودمون امیدوارم تا آخر مطلب همراهیمون کنید
واما الکترونیک چیست؟؟خیلی ها این سوال تو ذهنشونه که الکترونیک چیه ؟؟
سالهاست که واژه” الکترونیک” به طور
مکرر در میان مردم استفاده می شود به طوریکه هر شخصی برداشت انفرادی خود را از این علم ویا موارد کاربردی آن مطرح می کند ، اما به صورت کلی عمدتا تعاریف و برداشتهایی که از این واژه عنوان می شود کامل نبوده و برداشتهای ظاهری عملا نمی تواند اهمیت و نفوذ روز افزون الکترونیک را در ارتباط باصنایع گوناگون بیان کند.
“الکترونیک“ که امروزه در خیلی از امور استفاده میشود باعث ایجاد برداشتهای مختلفی از این واژه شده است. اما به صورت علمی این واژه به معنای حرکت الکترونها در نیمه هادیها وهادی ها و دیگر اجسام وابسته، اطلاق میشود و هر دستگاهی که به نحوی از این ادوات استفاده کند، واژه الکترونیک را به دنبال خواهد داشت.امروزه صنعت مدرن بدون الکترونیک و تکنولوژیهای وابسته به آن عملا از کار افتاده محسوب میشوند. این علم مخصوصا در صنعت یکی علوم مادر محسوب میشود و پیشرفتهای چشمگیری به وجود آورده است. کاربرد الکترونیک فقط در صنعت خلاصه نمیشود و در زندگی روزمره ما به نحوی پیوند خورده است که بی شک بدون آن با مشکل مواجه خواهیم شد. پیشرفت علم الکترونیک و وسعت حوزه عملکرد آن امروز بر همگان روشن است. علاوه بر وسائل الکترونیکی از جمله دستگاههای مخابراتی مثل رادیو ،تلویزیون ، ضبط صوت و تصویر ،انواع وسائل پزشکی ، صنعتی ،نظامی ، در دیگر وسائل غیر الکترونیکی هم ، کمتر وسیله ای را می توان یافت که الکترونیک در آن دخالتی نکرده باشد. از جمله در اتومبیل و صنایع حمل و نقل ، وسائل خانگی مثل ماشین لباسشوئی ،جاروبرقی و امثال آن نقش الکترونیک بسیار فعال و جالب توجه شده است.
با توجه به این مختصر می توان نتیجه گرفت که امروزه ، دیگر الکترونیک علم و یا تخصص ویژه افرا تحصیلکرده دانشگاهی و متخصصین این رشته نیست و بر همه افرادی که به نحوی با امور فنی درگیرند لازم است بفراخور حرفه خویش از این رشته اطلاعی داشته باشند.
پیشینه مهندسی الکترونیک
مهندسی الکترونیک به عنوان یک حرفه از پیشرفتهای فنی در صنعت تلگراف در قرن ۱۹ و صنایع رادیو و تلویزیون در قرن ۲۰ حاصل شد. مردم به رادیو به خاطر جاذبه فنی؛ اول به خاطر دریافت و سپس انتقال اطلاعات علاقهمند شدند. بسیاری از مردمی که در دههٔ ۱۹۲۰ به رادیو و تلویزیون رفتند تنها آماتورهای دوره قبل از جنگ جهانی اول بودند. شاخه جدید مهندسی الکترونیک تا حد زیادی از پیشرفت تلفن، رادیو، تجهیزات تلویزیون و مقدار زیادی از توسعه سیستمهای الکترونیکی در طول جنگ جهانی دوم از جمله رادار، سونار، سیستمهای ارتباطی و مهمات پیشرفته و سیستمهای جنگ افزاری حاصل شد. در مدت این سالها این موضوعات به عنوان مهندسی رادیو شناخته میشدند و تنها در اواخر دهه ۱۹۵۰ استفاده از واژه مهندسی الکترونیک آغاز شد. در همین هنگام آزمایشگاههای الکترونیک (برای نمونه آزمایشگاه بل در ایالات متحده آمریکا) ایجاد شدند و با استفاده از کمک هزینههای شرکتهای بزرگ صنایع رادیو، تلویزیون، و دستگاههای تلفن، شروع به تولید سلسله پیشرفتهایی در الکترونیک کردند. در سال ۱۹۴۸ ترانزیستور روی کار آمد و در سال ۱۹۶۰، مدارهای مجتمع انقلابی در صنعت الکترونیک برپا کردند[۲][۳]. در انگلستان موضوع مهندسی الکترونیک به صورت مجزا از مهندسی برق به عنوان مدرک دانشگاهی در حدود سال ۱۹۶۰ اضافه شد. قبل از آن، دانشجویان مهندسی و موضوعات مرتبط همچون رادیو و تلویزیون، مجبور بودند تا در سازمانهای آموزش برقی ثبت نام کنند که درسهای مربوط به الکترونیک نداشت. مهندسی برق نزدیکترین موضوعی بود که میتوانست با مهندسی الکترونیک همطراز قرار گبرد. اگرچه همسانی موضوعات تحت پوشش (بجز ریاضیات و الکترومغناطیس) تنها در سال اول دوره تحصیل سه ساله به طول میانجامد.
الکترونیک جدید
یک نمونه چیپ الکترونیکی SMD (فناوری نصب سطحی)
در سال ۱۸۹۸ نیکولا تسلا اوّلین ارتباط رادیویی را به نمایش عموم در آورد. وی جزئیات مبادی و اصول ارتباط رادیویی را نمایش و شرح داد. در سال ۱۹۰۴ جان آمیروز فلمینگ، اولین استاد مهندسی برق در کالج لندن، اولین لامپ خلاء (دیود) را اختراع کرد و یک سال بعد در سال ۱۹۰۶ رابرت فون لیبن و لی-د-فارست به طور مستقل لامپهای تقویت کنندهای را ساختند که لامپ سه قطبی نامیده میشد. آغاز الکترونیک معمولاً با اختراع لامپ خلاء توسط لی د فارست در ۱۹۰۷ در نظر گرفته میشود. در مدت ۱۰ سال، دستگاه او در فرستندهها و گیرندههای رادیویی همچون سیستمهایی برای تماسهای تلفنی راه دور استفاده میشده است. در ۱۹۱۲ ادوین هاوارد آرمسترانگ تقویت کننده ریجنراتیو فیدبک و نوسانساز را اختراع نمود. او همچنین گیرنده رادیو سوپرهیترودین را اختراع کرد که میتوان آن را پدر رادیوی پیشرفته امروزی نامید. لامپهای خلاء به مدت ۴۰ سال به عنوان دستگاههای تقویت کننده مطرح بودند تا اینکه محققانی که برای ویلیام شاکلی در آزمایشگاه بل در حال فعالیت بودند، ترانزیستور را در سال ۱۹۴۷ اختراع کردند.
درهمین سالها رادیوهای ترانزیستوری،همچنین ساخت کامپیوترهای بزرگ و قدرتمند ممکن شد. ترانزیستورها کوچکتر بودند و برای کار به ولتاژ کمتری احتیاج داشتند. پیش از اختراع مدارهای مجتمع در سال ۱۹۵۹، مدارهای الکترونیکی از قطعات جدا از هم ساخته میشد که میتوانست با دست، دستکاری شود. مدارهای غیر یکپارچه به فضای بیشتری احتیاج داشته و مصرف توان بالاتری داشتند، خطای بیشتر و همچنین سرعت پایینتری داشتند؛ گرچه هنوز در کاربردهای ساده استفاده میشوند. در مقابل مدارهای مجتمع تعداد زیادی، گاهی میلیونها، قطعه ریز الکتریکی، و عمدتا ترانزیستور، را در یک تراشه کوچک در حدود اندازه یک سکه بسته بندی میکنند.
امیدوارم مفید بوده باشه.
مرسی
عالی بود
درود آقای سبحان واحد.
درسها بسیار عالی و قابل فهم هستند.
من چند روزی هست که منتظر درس ششم هستم و آنرا دریافت نکردم در صورتی که درس ۷و۸ دریافت و دانلود کردم.
درس ششم دریافت شده اما هیچ سروری برای دانلود در ایمیل وجود نداره..لطفا درس ششم را برای من ارسال کنید.
واقعا از لطف شما ممنون میشم.
( .دو تا ایمیل دادم اما جوابی دریافت نکردم)
منتظر شما هستم.
ممنونم
درود
ممنونم از لطف و محبت شما
ایمیل پاسخ داده شد
سپاس